Terwijl ik hier geniet van een fris glaasje Rueda-wijn met zicht op het zwembad, maak ik graag even tijd om nog eens wat te schrijven.
Voor zij die het nog niet weten, wij doen sinds zaterdag van ¡Hola! , vamos a la playa en ¿Dónde está el supermercado?
Inderdaad, wij vertoeven momenteel in Spanje. Ten zuiden van Alicante, in een moderne penthouse.
Deze keer geen lange autorit maar de eerste luchtdoop voor Lou'ke. Met een bang hart, gewapend met een iPad vol video's van TikTak (ja inderdaad good old TikTak is nog steeds een winner!) en Bumba, boekjes, tutje en haar Apie, begonnen we aan dit avontuur.
Miss Louise is nogal actief, 2u20 op onze schoot zitten leek ons geen optie. Met wat goede telefonische assistentie van de Brussels Airlines helpdesk, kon ik toch een stoel voor Louise boeken. In principe reizen kinderen tot 2 jaar mee op de schoot aan 10% van de vluchtprijs. Wij betaalden uiteindelijk 80% om een zitje voor Louise te bemachtigen, en het was het oh-zo-waard! Ik ben er zeker van dat sommige onder jullie mij zot verklaren, maar dan mag je jezelf gelukkig prijzen met een chill kind. Niet dat Louise niet chill kan zijn hé. Maar een schootzitter is het momenteel nog niet.
Ok, terug naar afgelopen zaterdag. Dat ik niet onvoorbereid op een vliegtuig zou stappen, zal jullie niet verbazen. Mijn verzorgingstas was goed georganiseerd: buiten bovenvermelde speeltjes en troost-goodies, de gebruikelijke pampers en natte doekjes en reservekledij, had ik een apart zakje met 'liquids' (= zinkzalf, gezichtscreme, fysiologischserum,...) en een mini koeltasje met groentepap, fruit, koekjes, lepeltje, slap, smoelenpoetsers en water. Ik geloof niet dat ik de uitzondering op de regel ben, en dat er nog mama's zeer praktisch te werk gaan. Ik kreeg in ieder geval een lofbetuiging van de man aan de security check.
Eens ingecheckt, snel even langs de Victoria Secret voor een grote fles van mijn favoriet parfum 'Bombshell' en dan begon de zoektocht naar een plekje om de groentepap op te warmen. Wat mij opviel - of misschien hebben we het gewoon niet gevonden : nergens vond ik een aangenaam baby/kinderhoekje met microgolf, stoeltjes en een proper verzorgingskamertje. Anyway, mini-me heeft haar rijst met kip en groentjes naar binnen kunnen werken.
Dankzij b.family van Brussels Airlines kwam een vriendelijk steward ons uit de wachtruimte halen om als eerste plaats te nemen op het vliegtuig, TOP!
De flight attendants en purser waren stuk voor stuk super vriendelijke dames. Zodra het vliegtuig zich vulde met medereizigers begon ons charmeoffensief: de omliggende passagiers charmeren met Louise's meest aandoenlijke lach en hopen dat ze vergevingsgezind zouden zijn mocht ons engeltje haar duivels kantje bovenhalen. Vliegen is voor mij een zaligheid, maar voor mijn man een noodzakelijk kwaad. Benieuwd wiens genen dat kleine spook bezit...ready for take-off! Mini-me lacht vanaf het moment dat het vliegtuig snelheid maakt, het moment dat de wielen niet meer de tarmac raken, lacht ze nog breder. Goed begin!
Tijdens de vlucht passeerden de hele inhoud van de verzorgingstas: filmpjes boekje, koekje, kiekeboe spelen, ... Mevrouwtje heeft geen seconde haar oogjes gesloten. En wie was haar favoriete speelkameraard? Papa, uiteraard!
En dan het moment van de landing - in principe heb je tijdens het dalen meer last van je oren. Drinkbeker in aanslag en bang afwachten op haar eerste tranen. Maar neen hoor, die kwamen er niet, enkel wat gewroet omdat mademoiselletje het echt beu was om te blijven zitten, maar nog steeds met een grote lach op haar snoetje. Een applausje voor de piloot was het minste wat Louise kon teruggeven. Toen we uitstapten en de purser zei dat ze het zo flink gedaan had, stapten we zo fier als een gieter verder richting bagage. |