Nu, een dikke twee maanden na de geboorte van Mr. Handsome, kan ik toch al voorzichtig een balans opmaken, en ben ik soms 'lijdend voorwerp' in dit avontuur. Ik zou voor geen geld van de wereld de klok willen terugdraaien maar het is niet zo van 'die tweede nemen we er eventjes bij'.
De voorbije 10 weken waren een rollercoaster, waar soms de roze wolk ver te bespeuren was. Met een ukje van 3 weken in het ziekenhuis verblijven door die stomme RSV-beestjes, mijn oma begraven, een mini-me wiens luistervermorgen soms (of nee, dikwijls) ver zoek is, stress om terug te moeten gaan werken, planningsissues over het begin van Louise's carrière op school,... . Mijn hersenen draaien soms overuren.
Ik hou niet van schone schijn & picture perfect. Ik kan niet geloven dat ik de enige ben die soms met de handen in het haar zit, die denkt dat alle sh*t alleen maar op mijn kop terecht komt. Ok, ik moet soms een ietsiepietsie minder de controlefreak van weleer zijn, maar no way dat het elders altijd rozengeur & maneschijn is. Ieder huisje heeft zijn kruisje, niet waar?
Voor je begint te denken: 'oei, geniet die wel?' Tuurlijk, geniet ik! Ik koos bewust voor 2 kids. Mijn 2 'allesjes' vervolledigen mijn leven. Maar bij nummertje 2 gaat de tijd razendsnel en is alles anders, drukker, ... . Het is niet meer van 'ik & mijn baby', er is nu eentje extra.
1+1 =3
De synergie is soms wat wankel, maar we komen er wel.
Eentje is geentje - toch in mijn geval!
E.
ps: ik zit nu mijn klein wit spook te aanschouwen die samen met haar papa aan het 'losgehen' is in de 'Baluba' in CenterParcs terwijl lil'lion man een melkcoma bereikte op mijn arm. Ik geniet ;-)