Hij is er...de eerste tand! Al maanden zit mijn klein prinsesje te werken op dit tandje. Liters kwijl, rusteloze momenten, dozen Camilia, tubes Teejel...en al dat noeste werk loont, eindelijk.
De omstandigheden waarin mijn oogappel dit moment verwezenlijkt heeft, verdient een staande ovatie. (OK, dat is misschien overdreven, maar 'Hey, eigen kind, schoon kind, remember? ;-) ) Na 3 dagen hoge koorts als voorbode op de zesde kinderziekte en een gevecht met een bloeddorstige mug behoort ze nu bij het clubje van de peuters met tand(jes). En wij weten nu wat het is om het gevecht met een tandenborstel en hevige peuter aan te gaan. (Om die reden bestelde ik een vingertop tandenborstel bij Difrax! Zo is de kans op gewonden tijden hét 'gevecht' net iets minder groot)
Ook voor ons was het geen lachertje afgelopen week. Mijn hubby kampt met een strakke deadline op het werk en ik weet ook wel wat te doen op de werkvloer. De momenten dat we dan thuis zijn, is mini-me (soms) eerder een mini-monster (maar dan wel met een positieve connotatie). Hoe moe ze ook is, er zal gespeeld, gelachen, gedanst, gestapt en voorgelezen worden. Haar drang naar zelfstandigheid kent geen grenzen, mevrouwtje wil liefst van al alles zelf doen. Vermoeiend. Dat we allebei aftellen naar ons |