Het antwoord: 'Neen, ze heeft nog geen tandjes.'
Mijn klein spook maalt er lustig op los, zonder tanden; boterham, koek, groentepap met stukjes...
Het lijkt wel een 80-plusser die even haar vals gebit in een glas water legt, om daarna haar eten vakkundig met de juiste kauwtechnieken weg te werken.
Waarom is tanden krijgen zo een issue? Ik kan een waslijst aan dingen opsommen die mijn kleine meid wel kan.
Maar nee, tanden zijn blijkbaar dé referentie van een goed ontwikkeld kind - het lijkt wel een statussymbool geworden.
Of is het gewoon de openingszin om een jonge moeder aan te spreken?
Een 'hey hallo, hoe gaat er mee?' is not done?
Om nog maar te zwijgen over het competitieve gedrag van sommige prille moeders. Alsof de evolutie en ontwikkeling van je kind een race is.
Of zoeken ze gewoon bevestiging bij andere moeders? Willen ze aftoetsen of ze zelf wel goed bezig zijn?
Eigen kind, schoon kind. Tuurlijk! Daar gaat niemand mij op tegenspreken. Ook ik vind mijn dochter fantastisch, hoe klein of groot de stappen in haar ontwikkeling ook zijn.
Maar andere overtroeven met de 'kunstjes' van mini-me, daar pas ik voor.
'Heeft ze al tandjes?'
Neen, maar ze is wel gelukkig.
E